Ćwiczenie rozciągające mięsień prosty uda 2. Ćwiczenia korekcyjne przedstawione poniżej mają charakter terapeutyczny i prowadzą do zmiany postawy. Rodzic wybierając poszczególne ćwiczenia musi posiadać wiedzę na temat wady postawy dziecka (badanie przez lekarza lub fizjoterapeutę) oraz jakie grupy mięśni ma ono wzmacniać a Następnie pochyl głowę do przodu, a później do tyłu. Zrób 10-15 pajacyków. Wykonaj 10 podskoków z jednoczesnym podnoszeniem nóg ugiętych w kolanach. 5 razy unieś nogę kierując stopę do środka i 5 razy skieruj stopę na zewnątrz. Za ruchem stopy podąży noga. Teraz czas na krążenie ramionami do tyłu, a następnie do przodu. Autorko a możesz opisać, jak chodzi Twoje dziecko, czy stawia stopy do wewnątrz? Moja córka od jakiegoś czasu stawia do środka lewą stopę, dziś idę ją rejestrować do ortopedy, na Unieś ręce na wysokość ramion i oprzyj je o ścianę. Zrób krok do przodu tak, aby twoja prawa stopa znalazła się tuż przy ścianie. Zegnij prawe kolano, trzymając obie pięty na podłodze. Powinnaś poczuć rozciągniecie lewej łydki. Wytrzymaj w tej pozycji 30 sekund. Powtórz ćwiczenie 3 razy na każdą stronę. 5. . UWAGA! Ten serwis używa cookies i podobnych technologii. Stosujemy pliki cookie w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania serwisu. Możemy również wykorzystywać pliki cookie własne oraz naszych partnerów w celach analitycznych i marketingowych, w szczególności dopasowania treści reklamowych do Twoich preferencji. Możesz dokonać zmian w zakresie stosowanych plików cookies w serwisie korzystając z ustawień przeglądarki. Czytaj więcej. Ćwiczenia Aby zapobiegać i leczyć wady stóp oprócz prawidłowego obuwia należy zapewnić dziecku odpowiedni zestaw ćwiczeń wspomagający wzmocnienie mięśni oraz korygujący złe ustawienie stóp. Ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha PW: Leżenie tyłem, nogi ugięte w stawach kolanowych i biodrowych, stopy oparte o podłoże. RUCH: Dziecko unosi w górę zgięte kończyny dolne tak, by widzieć swoje stopy, następnie kładzie ręce na kolana i „siłuje się” z kolanami. Napina izometrycznie mięśnie brzucha i wciska lędźwie w podłoże. Odcinek lędźwiowy kręgosłupa powinien być wciśnięty w podłogę, nie może się unosić. PW: Leżenie tyłem nogi, ugięte w stawach kolanowych i biodrowych, w stopach trzymana słabo napompowana piłka. Odcinek lędźwiowy kręgosłupa przylega do podłogi. RUCH: Dziecko unosi nogi w górę do kąta 90º trzymając piłkę podeszwową powierzchnią stóp. Wykonuje wolno ruchy opuszczając stopy do kąta 80-70º. Zakres ruchu zależny jest od siły mięśni brzucha. Przy słabych mięśniach brzucha polecamy dziecku utrzymać nogi w górze i wciskać odcinek lędźwiowy bez wykonywania ruchu. PW: Leżenie tyłem, nogi ugięte w stawach kolanowych i biodrowych, stopy oparte o podłoże. RUCH: Dziecko unosi nogi w górę do kąta 90º. Odcinek lędźwiowykręgosłupa przylega do podłogi, dziecko wciska umieszczoną pod plecami szarfę, wykonuje wolno ruch nóg w stronę prawą w bok 10-30 cm od osi środkowej ciała. Dziecko wytrzymuje w tej pozycji 5-10s następnie przenosi nogi na stronę lewą. Zakres ruchu, czas ćwiczenia i ilość powtórzeń zależny jest od siły mięśni brzucha i powinien być dobierany indywidualnie.. Ćwiczenia rozciągające mięśnie kulszowo–goleniowe PW: Siad prosty szarfa zahaczona o 1 stopę. RUCH: Dziecko trzymając szarfę przechodzi do leżenia tyłem z uniesioną prostą w kolanie nogą. Zakres ruchu uzależniony jest od długości mięsni kulszowo –goleniowych. Dążymy do tego by dziecko uniosło prostą nogę w stawie kolanowym do kąta 80º – 90º. PW: Siad prosty szarfa zahaczona o 2 stopy. RUCH: dziecko trzymając szarfę przechodzi do leżenia tyłem z uniesionymi, prostymi w kolanie nogami. Zakres ruchu uzależniony jest od długości mięsni kulszowo –goleniowych. Wytrzymuje w tej pozycji 5 -10s. Dążymy do tego by dziecko uniosło nogi proste w stawach kolanowym do kąta 80º – 90º. Miednica nie powinna się odrywać od podłogi. PW: Pozycja zasadnicza- stanie prosto. RUCH: Dziecko wykonuje skłon w przód, przy prostych nogach, starając się dotknąć palcami podłoża. W tej pozycji powinno wytrzymać 5-10s. Podczas tego ćwiczenia należy pilnować by oś kończyn dolnych była prostopadła do podłoża i kolana się nie uginały. Jeżeli dziecko nie dostaje rękami do podłoża zatrzymuje ruch w pozycji maksymalnego skłonu wytrzymując 5 -10s. PW: Pozycja zasadnicza, rozkrok na szerokość bioder, ręce w górę. RUCH: Opad tułowia w przód do jednej nogi (skrętoskłon) wytrzymać 5 s., zmiana strony. Kolana powinny być proste. PW: Pozycja zasadnicza, stanie przed drabinką. RUCH: Dziecko 1 nogę kładzie na drabince oraz wykonuje skłon w kierunku stopy tej nogi, wytrzymuje 5-10 s. Druga stopa ustawiona prostopadle do ściany (nie powinna być ustawiona w bok) Ćwiczenia wzmacniające mięśnie pośladków PW: Leżenie tyłem, nogi ugięte, stopy całe oparte o podłoże. Między kolanami umieszczona słabo napompowana piłka (piłka po ściśnięciu nie większa niż 10 cm) RUCH: Dziecko unosi biodra w górę ściskając kolanami piłkę. Pośladki są napięte, dziecko poprzez napięcie mięśni brzucha stara się zmniejszyć przodopochylenie miednicy. W tej pozycji należy wytrzymać 5 -10 s wykonując wdech nosem i długi wydech ustami. PW: Leżenie tyłem, nogi ugięte, stopy całe oparte o podłoże. Między kolanami umieszczona słabo napompowana piłka (piłka po ściśnięciu nie większa niż 10 cm). RUCH: Dziecko unosi biodra w górę ściskając kolanami piłkę i podnosi prawą nogę w górę. Pośladki są napięte, dziecko poprzez napięcie m. brzucha stara się zmniejszyć przodopochylenie miednicy W tej pozycji należy wytrzymać 5 -10 s wykonując wdech nosem i długi wydech ustami. PW: Leżenie tyłem, nogi ugięte, stopy na piłce. RUCH: Dziecko unosi biodra w górę wciskając całe stopy w piłkę i utrzymując równowagę. Pośladki są napięte, dziecko poprzez napięcie mięśni brzucha stara się zmniejszyć przodopochylenie miednicy W tej pozycji należy wytrzymać 5 -10 s wykonując wdech nosem i długi wydech ustami.. PW: Leżenie przodem (na brzuchu) na piłce, ręce ugięte w łokciach, stopy oparte o podłogę RUCH: Dziecko unosi nogi w górę napinając pośladki i brzuch. W tej pozycji należy wytrzymać 5 – 10 s wykonując wdech nosem i długi wydech ustami. (UWAGA: Pilnujemy by lordoza lędźwiowa się nie powiększała) Ćwiczenia rozciągające mięśnie trójgłowe łydki PW: Siad prosty szarfa zahaczona o stopy. RUCH: Dziecko trzyma szarfę uniemożliwiając stopom wykonanie ruchu zgięcia podeszwowego, wytrzymuje w tej pozycji 10 s. następnie ciągnie szarfę do siebie zwiększając zakres zgięcia grzbietowego stopy wytrzymuje 10s. PW: Stanie na dolnym szczebelku drabinki RUCH: Wspinamy się na palcach unosząc pięty w górę i wytrzymujemy w tej pozycji 10 s. następnie dziecko opuszcza pięty jak najniżej w dół. Tułów i miednica dziecka przybliżone są do drabinki, wytrzymuje w tej pozycji 10 s. PW: Dziecko stoi przed drabinką, stopy ustawione równolegle, następnie wykonuje wykrok 1 nogą w tył opierając ręce o drabinkę. Noga z przodu lekko ugięta w stawie kolanowym, kolano znajduje się nad stopą. RUCH: Dziecko wciska ręce w drabinkę i dociska piętę nogi zakrocznej w podłoże. Biodra powinny być ustawione w osi ciała, pośladek napięty. Dziecko wytrzymuje w tej pozycji 10s. następnie zmienia nogę. Ćwiczenia rozciągające rozcięgno podeszwowe RUCH: Chodzenie bokiem po kiju, palce stóp uniesione w górę. PW: Pozycja zasadnicza, stojaca RUCH: Wciskając stopę w podłoże, rolujemy stopy. RUCH: Wchodzenie naprzemienne po drabinie raz prawą nogą raz lewą, stopy ustawione na zewnątrz. Nauka prawidłowego obciążenia stóp RUCH: Uczymy dziecka trójpunktowego podparcia stopy poprzez umieszczenie karteczek pod 1 i 5 głową kości śródstopia oraz po zewnętrznej stronie pięty. Istotnym elementem ćwiczenia jest to by dziecko miało kolano ustawione nad stopą (kolano patrzy na stopę) Dziecko ma za zadanie utrzymać wszystkie 3 karteczki i nie pozwolić jej wyciągnąć. Nauka nawracania przodostopia i dociskania pierwszej głowy kości śródstopia, pięta pozostaje w odwróceniu. PW: Dziecko w siadzie na motyla, stopy odwrócone, balon między stopami. RUCH: Poprzez nawrócenie przodostopia dziecko wciska przodostopia w balon umieszczony między stopami. Ćwiczenia wzmacniające mięśnie zginacze grzbietowe stóp strzałkowy długi i piszczelowy przedni PW: Dzieci siedzą naprzeciwko siebie, nogi proste, ręce podparte z tyłu, na stopach mają zahaczoną taśmę. RUCH: Zgięcie grzbietowe stopy z wytrzymaniem 5-10 s. Ćwiczenia wyrabiające równowagę RUCH: Chodzenie po półkolach sensorycznych utrzymując równowagę. PW: Stanie prosto RUCH: Dziecko unosi jedną nogę w górę i utrzymuje równowagę jak najdłużej. Mierzymy czas. Istotne jest to by podczas stania stawy skokowy, kolanowy biodrowy i barkowy były ustawione w osi strzałkowej ciała. Sklep jest w trybie podglądu Pokaż pełną wersję strony Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 09:07, data aktualizacji: 13:16 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 5 minut Jeśli twoje dziecko ma problemy w nauce, szybko się rozprasza i nie potrafi się skupić, może mieć problemy z koncentracją. Na szczęście można ją ćwiczyć. Mazur Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Ćwiczenia dla młodszego przedszkolaka Ćwiczenia dla starszaka Ćwiczenie relaksacyjne Koncentracja to umiejętność skupienia uwagi na zadaniu. Pozwala na szybkie i efektywne przyswajanie wiedzy. Przedszkolak powinien umieć koncentrować się od trzech do pięciu minut. Kiedy dziecko osiągnie dojrzałość szkolną musi robić to przynajmniej przez 15 minut, ponieważ taki czas jest potrzebny do wykonania prostego zadania czy polecenia nauczyciela. Czasem rodzicom błędnie wydaje się, że ich dziecko w ogóle nie koncentruje się. Sądzą bowiem, że koncentracja polega na siedzeniu bez ruchu. Tymczasem, jeśli dziecko jest typem kinestetycznym, uczy się właśnie poprzez ruch, a siedzenie „na baczność” spowoduje, że nie będzie mogło skupić się na zadaniu. Kinestetyk ucząc się, będzie machać nogami, kołysać się, poruszać rękoma. Jeśli wykona zdanie, to znaczy, że potrafi się skoncentrować. Niestety, niektóre dzieci mają z tym problem. Geoffrej A. Dudley w książce „Jak podwoić skuteczność uczenia się” pisze: „Skupienie i koncentracja to sprawa nawyku. Umiejętność skupienia się to kwestia treningu”. Z kolei Marek Szurawski w książce „Pamięć. Trening interaktywny” podkreśla, że bez koncentracji zapamiętanie czegokolwiek jest praktycznie niemożliwe. Uważa, że jest to „sztuka i nawyk” i w związku z tym wymaga ćwiczeń. Zacznijmy więc trenować naszą koncentrację! Aby wspierać treningi, podawaj dziecku NA-CO-DZIEŃ - Multiwitaminę dla dzieci 4-12 lat Terranova - kompleks witamin i składników mineralnych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania i rozwoju. Mazur / Mazur Jagoda Wąsowska, trener technik efektywnego uczenia się poleca następujące ćwiczenia: Ćwiczenia dla młodszego przedszkolaka Układanie makaronów Do tego ćwiczenia potrzebujemy makaron spaghetti, albo pocięta na kawałki włóczkę. Prosimy dziecko, aby poukładało makarony na stole obok siebie w równej odległości. Ćwiczenie wymaga skupienia i koncentracji. Zabawa klockami Ustawiamy wieżę z drewnianych prostokątnych klocków (np. klocki JENGA). Podstawa wieży to trzy klocki przylegające do siebie. Następna warstwa to znowu trzy klocki, ale tym razem ułożone w poprzek. Kiedy ułożymy w ten sposób klika warstw prosimy dziecko, aby podwyższyło budowlę klockami, które uda mu się wyjąć z już wybudowanej wieży. Klocek powinno wyciągać jedną ręką i ułożyć go na wierzchołku wieży. Podwyższanie wieży trwa tak długo, dopóki się ona nie przewróci. Atrakcyjność zabawy zwiększymy, kiedy będziemy wykonywać to zadanie z dzieckiem na zmianę. Kreatywne bazgroły Potrzebujemy kartkę papieru i coś do pisania. Dziecko bierze w obie ręce długopis/kredkę/ołówek i rysuje na kartce równocześnie obiema rękami w lustrzanym odbiciu np. słońce, kwiatek, samochodzik, lokomotywę, choinkę, sprężynkę. Starsze dzieci mogą napisać swoje imię, nazwisko, dzisiejszą datę. Ćwiczenia dla starszaka Leniwa ósemka Dziecko stoi lub siedzi. Wyciąga lewą rękę do przodu. Prosimy, aby wyobraziło sobie, że wielka ósemka przewróciła się, bo jest zmęczona i leży w powietrzu. Dziecko powoli kciukiem obrysowuje leżącą ósemkę. Ręka w łokciu jest wyprostowana. Wzrok powinien wodzić za kciukiem. Pracują tylko oczy - szyja i głowa są rozluźnione, ale nieruchome. Ćwiczenie należy wykonać wolno i świadomie, ruch ręki powinien być płynny. Ćwiczenie należy wykonać 3 – 7 razy jedną ręką, tyle samo drugą ręką i tyle samo przy złączonych dłoniach – dzięki temu nastąpi synchronizacja obu półkul mózgowych, co zwiększy koncentrację. To samo ćwiczenie można wykonywać rysując ósemkę na tablicy, papierze lub na piasku. Ćwiczenie wzmacnia zewnętrzne mięśnie oka, rozluźnia je, integruje pracę lewego i prawego oka oraz aktywizuje mózg na poziomie wzrokowym, słuchowym i ruchowym. Wszystko to sprzyja koncentracji i poprawia czytanie i pisanie. Kształt rysowanej ósemki pozwala ocenić, w jaki sposób dziecko przyswaja wiedzę. Jeśli brzuszki ósemki są płaskie, oznacza to, że dziecko jest słuchowcem. Brzuszki wypukłe ku górze sugerują, że nasza pociecha to wzrokowiec, natomiast brzuszki uwypuklające się ku dołowi oznaczają, że dziecko uczy się najlepiej przez ruch i działanie. Podkreślanie liter Daj dziecku jakiś tekst. Poproś aby w ciągu 3 minut podkreśliło w tekście wszystkie litery np. „o”. Możesz w tym samym czasie robić to samo na swoim tekście. Następnie sprawdźcie, ile liter opuściliście. Ćwiczenie relaksacyjne Pozycja cooka. To ćwiczenie można zrobić na siedząco lub stojąco. Dziecko wyciąga przed siebie dłonie. Kciuki skierowane są ku dołowi. Prosimy, aby skrzyżowało ręce i zaplotło palce. Splecione dłonie wykręcamy ku dołowi, a potem ku górze i przyciskamy do klatki piersiowej. Prosimy dziecko, aby skrzyżowało nogi . Język powinien dotykać podniebienia tuż nad górnymi zębami. Dziecko może zamknąć oczy. W tej pozycji powinno wytrzymać minutę. Ćwiczenie to aktywuje czuciowe i ruchowe obszary kory mózgowej, integruje układ limbiczny z płatami czołowymi. Zmniejsza produkcję adrenaliny, obniża poziom stresu, pomaga się zrelaksować. Tym samym przyczynia się do lepszej koncentracji, skupienia uwagi, a tym samym efektywniejszego uczenia się. Wykonywane w sytuacji stresowej daje poczucie bezpieczeństwa. Wędrująca mrówka Kolejne ćwiczenie pobudza i ćwiczy wyobraźnię przestrzenną. Rysujemy duży kwadrat na tablicy lub kartce papieru. Dzielimy go na 9 małych kwadratów. Po trzy w każdym rzędzie. Powstaje szachownica składająca się z 9 pól. Prosimy dziecko, żeby wyobraziło sobie, że w środkowym kwadracie jest mrówka. Mrówka może iść do przodu, do tyłu w prawo lub w lewo, ale nigdy po skosie. Dziecko stara się zapamiętać układ szachownicy, po czym zamyka oczy, albo odwraca się tyłem do rysunku. Będziemy mówić dziecku dokąd poszła mrówka, a ono ma w wyobraźni podążać po polach za nią. Uprzedzamy dziecko, że możemy wyprowadzić mrówkę poza kwadrat. Powinno wówczas powiedzieć, że mrówka wyszła. Przykładowa wędrówka mrówki: Mrówka jest na środku. Mrówka idzie do przodu , mrówka idzie w prawo, mrówka idzie do tyłu, mrówka idzie w lewo, mrówka idzie do przodu. Na pytanie „Gdzie jest mrówka?” odpowiedź brzmi - „Na środku”. Wspierająco na pamięć i koncentrację można również stosować Multiwitaminę dla dzieci w płynie YANGO, którą już dziś kupisz w promocyjnej cenie na Medonet Market. Tekst: Maria Janiszewska zdrowie koncentracja problemy z koncentracją rozwój dziecka problemy z pamięcią i koncentracją 10 popularnych nawyków, które niszczą ludzki mózg. Też to robisz? Ludzki mózg to złożony mechanizm i bardzo wrażliwy organ. Jeśli funkcjonuje prawidłowo, człowiek cieszy się równowagą psychiczną i fizyczną. Gdy "centrum... Marta Drzazga Złe samopoczucie - osłabienie, brak koncentracji, zawroty głowy. Czy to choroba? Czasem zdarza się, że w poniedziałek rano wstanie z łóżka okazuje się niezwykle trudną czynnością – i wcale nie ma to związku z aktywnie spędzonym niedzielnym... Ćwiczenia na koncentrację - znaczenie i przykłady. Jak skutecznie poprawić zdolność uwagi u dziecka? Koncentracja uwagi jest niezbędna w codziennym życiu. Pozwala na efektywne wykonywanie zadań, szybszą naukę i uzyskanie lepszych ocen w szkole. Jednak niektóre... Revitanerw Junior - kapsułki żelatynowe miękkie na poprawę koncentracji. Jak dawkować lek? Koncentracja i dobra pamięć to ważne narzędzia w nauce. W ich pielęgnowaniu pomagają witaminy i kwasy tłuszczowe omega-3. To właśnie one są podstawą suplementu... Anna Tylec Lek na pamięć i dobrą koncentrację Zarówno pamięć jak i koncentracja wymagają stałego treningu w każdym wieku. Istnieją specjalistyczne ćwiczenia, dzięki którym można wspomóc pracę naszego mózgu,... Żucie gumy poprawia koncentrację Niemieckie szkoły pozwalają swoim uczniom żuć gumę na zajęciach, aby poprawić wyniki ich nauczania - informuje agencja AFP. Wypalenie zawodowe - przyczyny, objawy, sposoby zapobiegania Wypalenie zawodowe to stan, w którym wykonywana do tej pory z uczuciem zadowolenia praca nie sprawia przyjemności, coraz bardziej męczy, zniechęca i powoduje... Uzależnienie od komputera - objawy, skutki, leczenie Uzależnienie od komputera jest zagrożeniem cywilizacyjnym, coraz mocniej nasilającym się w obecnym stuleciu. Oczywiste jest, że wraz z rozwijającą się w bardzo... Tiamina - źródła, właściwości, działanie. Nadmiar i niedobór tiaminy Tiamina, czyli witamina B1, została wyodrębniona w 1911 roku przez polskiego biochemika Kazimierza Funka. Jej właściwości dla organizmu sprawiają, że jest ona... Sesja - wskazania, dawkowanie, interakcje. Jak działa suplement Sesja? Sesja to złożony suplement diety, który wspiera pamięć oraz koncentrację. Dostępny w formie tabletek i tabletek musujących może być stosowany przez dorosłych oraz... Koślawość kolan jest stanem, w którym dalsza część kończyny jest odchylona do boku od linii środkowej ciała. Wówczas kończyny dolne przypominają literę X, czyli oba kolana stykają się, a między przyśrodkowymi kostkami jest przerwa. Odległość ta w warunkach prawidłowych nie powinna przekraczać 5 cm. Oś mechaniczna przebiega wówczas bocznie od środka stawu. Za patologię uznaje się koślawość przekraczającą 10 stopni, a wartość powyżej 20 stopni może być wskazaniem do korekcji u dziecka stojącego o wyprostowanych kolanach, ze stopami równolegle i palcami u stóp skierowanymi prosto przed siebie, kolana dotykają się, a pomiędzy kostkami jest odstęp, to mamy do czynienia z koślawością kolan. Jednakże, w różnym wieku graniczna wartość kolan koślawych uważana za prawidłową jest inna. Koślawe kolana pojawiają się u dzieci w wieku około drugiego roku życia, by później do wieku około 4 lat powiększyć się do 8-10 stopni. Następnie w ciągu kilku lat zmniejsza się ona, osiągając w wieku 7 lat stabilną wartość 5-7 stopni. Symetryczna koślawość kolan w tym okresie rozwoju dziecka nie ma charakteru patologicznego, jest czymś innego, gdy mamy z nią do czynienia powyżej 8 roku życia. Często rodzice jako pierwsi zauważają u swoich nastoletnich dzieci niepokojące symptomy w ich chodzie. Dziecko chodzi z kolanami ocierającymi się o siebie i rozstawionymi stopami, przy tym uskarża się na ból w udzie i łydce. Wówczas chód dziecka też nie jest naturalny, z przyśrodkowym zapadaniem się kostek i stóp. Pisaliśmy o tym przy okazji płaskostopia. Kolana koślawe-przyczynyNajważniejsze jest ustalenie właściwej przyczyny koślawości kolan poprzez dokładny wywiad lekarski, badanie fizykalne i odpowiednie badanie obrazowe. Deformacja najczęściej jest zlokalizowana w obrębie kości. Określenie jej charakteru jest bardzo istotne, gdyż implikuje inne leczenie. Najczęściej dotyczy ona okolicy stawu kolanowego – dalszej część kości udowej, lub bliższej część kości piszczelowej. W przypadkach symetrycznych, bezpośrednia przyczyna często jest trudna do ustalenia, określa się wówczas koślawość jako idiopatyczną. Można ją rozpoznać po przeprowadzeniu diagnostyki różnicowej i wykluczeniu wszelkich znanych powodów. Najczęściej tłumaczy się ją jako brak spontanicznej korekcji koślawości fizjologicznej – taka deformacja może postępować ze wzrostem dziecka. Inne teorie łączą ją z: asymetrycznym obciążeniem, otyłością lub wadami stóp. Ważnym czynnikiem ryzyka jest występowanie rodzinne. Należy również brać pod uwagę: dysplazje kostne, mnogie wyrośla chrzęstno-kostne, choroby nerek czy wrodzoną łamliwość przypadku deformacji asymetrycznych, przyczyna jest często łatwiejsza do ustalenia. Może to być: nieprawidłowe ustawienie odłamów po przebytym złamaniu, asymetryczne uszkodzenie stref wzrostowych po przebytym urazie (tego typu deformacja ma charakter postępujący), zapalenie stawów, łagodne guzy kości modelujące wzrost (najczęściej chrzęstniaki i wyrośle chrzęstno-kostne). Deformacje koślawe u dzieci nie powinny powodować dolegliwości bólowych. Jeżeli występuje ból, należy rozszerzyć diagnostykę w kierunku uszkodzeń wewnętrznych stawu kolanowego, chorób zapalnych lub postawa i osłabienie mięśni może powodować pozorną koślawość kolanaStaw kolanowy wspierany jest przez liczne mięśnie, które nie tylko odpowiadają za ruch, ale również za stabilizację kolan. Jeśli wszystko jest w porządku i kolano jest prawidłowo ustawione, masa ciała rozkłada się równomiernie wzdłuż osi biegnącej od biodra przez kolano aż do kostki. Kiedy któraś grupa mięśni, w wyniku urazu lub przeciążenia, jest osłabiona, może wystąpić niewspółosiowość w stawie kolanowym. Najczęstsze zaburzenia równowagi mięśniowej, mogące prowadzić do rotacji wewnętrznej całej kończyny i pozornej koślawości kolan, prawdopodobnie są wynikiem słabych odwodzicieli, podczas gdy przywodziciele są zbyt napięte. Brak równowagi między tymi dwiema grupami mięśni powoduje, że kolana są skierowane do wewnątrz. Kolejnym elementem wpływającym na ustawienie kolan w rotacji wewnętrznej jest przodopochylenie miednicy, co może spowodować wewnętrzną rotację bioder, zmuszając zarówno lewe, jaki prawe kolano do skierowania się do wewnątrz. Tego typu ustawienie może prowadzić do przeciążenia stawów kolanowych poprzez asymetryczne obciążanie i niekorzystnie wpływa na tor rzepki. Dobra wiadomość jest taka, że pozorną koślawość , która występuje z powodu złej postawy, można skorygować. Ważne jest jednak, aby została ona wcześnie koślawe–przykłady przyczyn:idiopatyczna – nieustalona,rodzinna,wrodzone – brak kości strzałkowej,rozwojowe – fizjologiczne,urazy – przebyte złamania, urazy okolicy chrząstki wzrostowej,choroby metaboliczne,wrodzona łamliwość kości,dysplazja kości,reumatoidalne zapalenie stawu sprawdzić czy mamy koślawość kolan?Istnieje bardzo prosty sposób na sprawdzenie, czy w naszym przypadku mamy koślawe kolana. Należy stanąć ze złączonymi nogami tak, aby zarówno stawy kolanowe, jak i kostki były złączone. Jeśli jest to niemożliwe, ponieważ kolana się stykają, ale pomiędzy kostkami jest ponad 5 centymetrów odstępu, najprawdopodobniej mamy do czynienia z koślawością kolan. Powinniśmy się wówczas udać do lekarza, który wskaże nam dalsze kolan koślawychW wywiadzie lekarskim ważne są pytania o rozwój dziecka, sposób jego odżywiania oraz o to, czy w rodzinie występowały podobne deformacje, krzywica lub dysplazja szkieletowa. Następnie lekarz przeprowadzi pełne badanie biodra, kolana i stopy, oraz oceni długość i oś kończyn dolnych. Badanie kliniczne przeprowadza się w pozycji leżącej, aby ocenić u dzieci w kolanach wielkość odchylenia kości udowej oraz profil skrętny kości piszczelowej. Kąt mierzy się goniometrem. Należy zwrócić uwagę, że w badaniu klinicznym oceniana jest oś anatomiczna kończyny, czyli jak kończyny wyglądają na zewnątrz. Z powodu skomplikowanej budowy kości udowej oś anatomiczna kończyny w warunkach prawidłowych wykazuje niewielką koślawość. Wynik powyżej 10 stopni jest ogół badanie fizykalne wystarczy, aby wysunąć podejrzenie koślawości kolanW diagnostyce konieczne jest wykonanie zdjęcia RTG całych kończyn dolnych na stojąco AP (obustronne od biodra do kostek). Umożliwia ono ocenę odchylenia stawu kolanowego od osi mechanicznej kończyny. Oś mechaniczną kończyny przedstawia linia biegnąca od środka głowy kości udowej do środka kości skokowej. Prawidłowo powinna przechodzić przez środek wyniosłości międzykłykciowej, która określa środek stawu kolanowego w płaszczyźnie czołowej. Niewielkie odchylenia osi mechanicznej kończyny poniżej 1 cm nie są uważane za patologiczne. Ponadto na podstawie RTG całych kończyn można dokładnie określić kolana koślawe, ile jest stopni i w którym miejscu w i jak leczyć koślawość kolan?Ze stanem patologicznym mamy do czynienia w przypadku utrzymującej lub pogłębiającej się wady u pacjentów w wieku powyżej 7. roku życia. Zwłaszcza w przypadku, gdy wada jest symetryczna, należy być ostrożnym w leczeniu chirurgicznym dzieci w młodszym wieku. W przypadku niewielkich deformacji, lub symetrycznych niebolesnych deformacji u małych dzieci, wskazana jest obserwacja i ewentualnie fizjoterapia. Ma ona na celu poprawę biomechaniki ruchu stawu kolanowego i sprzyjanie spontanicznej korekcji. W przypadku bardziej nasilonych deformacji należy rozważyć interwencję chirurgiczną. O wskazaniach do niej decyduje wynik zdjęcia radiologicznego. Jeżeli mamy do czynienia z najczęstszą postacią deformacji, zlokalizowaną w okolicach stawu kolanowego, a dziecko ma jeszcze potencjał wzrostowy (chłopcy najczęściej do 14-15 lat, dziewczynki najczęściej 13-14 lat), można zastosować zabieg modulacji wzrostu płytką ósemkową. Zabieg jest małoinwazyjny, umożliwia szybki powrót do szkoły i sportu (większość pacjentów odzyskuje pełną sprawność po 2 tygodniach). W zabiegu tym zakłada się na strefę wzrostową kości (odpowiednio udowej lub piszczelowej, w zależności od lokalizacji deformacji) małą płytkę, która powoduje, że przez określony czas kończyna rośnie asymetrycznie i samoistnie prostuje deformację. Jest to najmniej obciążający dla pacjenta sposób leczenia zabiegowego. Jednakże jego główną wadą jest fakt, że po utracie potencjału wzrostowego, metoda ta nie może być już przypadku istotnych deformacji u młodzieży, która już ma mały potencjał wzrostowy, dorosłych lub zlokalizowanych daleko od stawu, należy rozważyć leczenie operacyjne z zastosowaniem osteotomii korekcyjnej, czyli przecięcia kości, ustawieniu jej prawidłowo i ponownym połączeniu w najbardziej dopasowanym do pacjenta sposób (specjalną płytką, gwoździem śródszpikowym lub aparatem zewnętrznym). Leczenie tego typu jest już bardziej obciążające dla pacjenta i przypomina leczenie złamania zaopatrzonego chirurgicznie. W wielu przypadkach wymaga ono odciążania kończyny, a powrót do zdrowia trwa najczęściej 3 miesiące i zależy od wybranej metody stabilizacji i przebiegu leczyć koślawość kolan?Koślawość stawów kolanowych prowadzi do nieprawidłowego mechanicznego obciążania powierzchni stawowych, które może powodować przeciążenie przedziału bocznego, uszkodzenia łąkotki bocznej i wczesne zmiany zwyrodnieniowe. Koślawość kolan wpływa również na staw rzepkowo-udowy. Może powodować boczne przyparcie rzepki, a w skrajnych przypadkach sprzyjać jej podwichnięciu lub zwichnięciu. Ponadto wpływa na ustawienie stawu skokowego i całej stopy, sprzyjając powstaniu stopy na koślawe kolanaJako, że koślawość kolan ma głównie przyczynę kostną, rehabilitacja – ćwiczenia mają za zadanie poprawę biomechaniki ruchu stawu kolanowego i sprzyjać spontanicznej korekcji w deformacjach o niewielkim nasileniu. Wybrany zestaw ćwiczeń dla dzieci z kolanami koślawymi przygotował fizjoterapeuta Rehasport dr Mateusz Kozinoga, ćwiczenia prezentuje mgr Agata Kępa:Ćwiczenie 1. W siadzie ugiętym z kolanami rozchylonymi na zewnątrz, chwytamy się dłońmi za stopy i na zmianę, raz lewą, raz prawą nogą, dotykamy palcami stóp do 2. W siadzie ugiętym podpartym z tyłu z kolanami rozchylonymi na zewnątrz, staramy się nieco unieść stopy i bić nimi 3. W siadzie skrzyżnym staramy się powstać utrzymując nogi 4. W siadzie ugiętym z kolanami rozchylonymi na zewnątrz, chwytamy dłońmi za stopy stykające się ze sobą podeszwami, pochylamy się w przód z równoczesnym rozpychaniem kolan 5. W leżeniu tyłem z taśmą Theraband w pętli na kolanach, ze stopami ustawionymi razem, naciągamy taśmę przez rozchylenie kolan do szerokości bioder, unosimy biodra do góry z zachowaniem naprężenia kolan u dzieci: przyczyny, leczenie i rehabilitacja Marzec 30, 2021 Kolana koślawe to wada kończyn dolnych, objawiająca się ustawieniem nóg w kształcie litery „X”. Zaobserwować można ją przede wszystkim u dziecka stojącego z wyprostowanymi kończynami dolnymi, kiedy kolana stykają się, a odległość między kostkami przyśrodkowymi jest znaczna (więcej niż 5 centymetrów). Warto jednak pamiętać, że w pierwszych latach życia, koślawość jest czymś normalnym i występuje dlatego, że układ stawowo-więzadłowy nie jest jeszcze w pełni wykształcony. Dlatego też dziecko musi być obserwowane, przede wszystkim przez rodziców, a w razie jakichkolwiek wątpliwości konsultowane ze specjalistami. Jest to o tyle ważne, ponieważ koślawość w większości przypadków ustępuje samoistnie, ale niestety nie zawsze. Dzieci znajdujące się w grupie ryzyka powinny być objęte regularnymi kontrolami, a po przekroczeniu 5 roku życia, również terapią. Wczesne podjęcie leczenia daje bardzo dobre i trwałe efekty, dlatego warto obserwować zmieniający się układ ruchu przyczynach, powikłaniach oraz o konieczności leczenia bądź jej braku, w dalszej części dziecka a fizjologiczna koślawość Rozwój dziecka i jego aparatu ruchu przebiega etapowo, a okres do 7-8 roku życia nazywany bywa „nieustannym procesem autokorekcji”. Co to właściwie znaczy? Tylko tyle, że w pierwszych latach życia pojawiają się fizjologiczne odchylenia od normy, pod postacią szpotawości, koślawości czy płaskostopia, które stanowią okres przejściowy rozwijającego się aparatu ruchu. Często jednak spotkać się można z kontrowersjami na temat występujących nieprawidłowości. Czy należy interweniować, czy jednak poczekać aż dziecko wyrośnie i wady samoistnie ustąpią?Aby odpowiedzieć na to pytanie trzeba mieć świadomość jak rozwija się i zmienia narząd ruchu dziecka i kiedy ta interwencja jest i kiedy uważa się za fizjologię (normę)?od urodzenia do 2 roku życiaW pierwszym roku życia kończyny dolne ustawione są w zgięciu, a ich kształt przypomina literę „O”. Kończyna dodatkowo ustawiona jest w rotacji wewnętrznej – stopa kieruje się do wewnątrz. Część podeszwowa pokryta jest grubą warstwą tkanki z rozpoczęciem nauki chodzenia, poza ustawieniem zgięciowym, które stopniowo zanika, szpotawość jak i płaska stopa, nadal się okres, w którym kończyny dolne z fizjologicznej szpotawości przechodzą w fizjologiczną koślawość kolan („X”). Stopa nadal może być jeszcze płaska, ale warstwa tkanki tłuszczowej zmniejsza się. Ważnym aspektem, na który należy zwrócić uwagę w tym okresie jest proste ustawienie palców (do tego czasu mogły być ustawione w kierunku przyśrodkowym), które zapewnia prawidłowe odbicie od kolan nadal się utrzymuje, ale wymaga ona obserwacji i kontroli u specjalisty. Uwagi wymagają przede wszystkim dzieci z nadwagą oraz wiotkością stawową, które predysponują do pogłębiania wady. Za fizjologię w tym czasie uznaje się stan, kiedy odległość pomiędzy kostkami przyśrodkowymi w pozycji stojącej ze złączonymi kolanami, nie przekracza 5cm. Stopa nadal może być fizjologicznie okres, w którym zarówno wysklepienie stopy jak i ustawienie kolan powinno być prawidłowe. Utrzymujące się koślawe ustawienie kolan lub niewykształcone łuki stopy wymagają interwencji w postaci terapii i czas kiedy aparat kostno-więzadłowy jest już wykształcony, kończyny dolne ustawione są prawidłowo, a łuki stopy ukształtowane. W tym okresie chód powinien być już płynny i stabilny, z zachowaniem prawidłowego wzorca. Przyczyny koślawości kolan Koślawość kolan może mieć podłoże wrodzone, kiedy wada jest wynikiem wrodzonej wady stawów kolanowych lub podłoże wtórne, nabyte:Krzywica jest chorobą przewlekłą wieku dziecięcego, wywołaną niedoborem witaminy D, którą rozpoznaje się u niemowląt i dzieci od trzeciego miesiąca do drugiego roku życia. Zaburzona gospodarka wapniowo-fosforowa prowadzi do zaburzeń w układzie kostno-stawowym dziecka, co istotnie zwiększa ryzyko wystąpienia wady w postaci koślawych zapalne stawów (np. RZS) prowadzą w przebiegu procesu zapalnego do zniszczenia oraz deformacji powierzchni stawowych w obrębie kości udowej oraz przeciążenia bądź złamania w obrębie stawów kolanowychPorażenia nerwów odpowiedzialnych za zaopatrywanie mięśni kończyn dolnych może prowadzić do zaburzeń biomechanicznych w obrębie stawów się przeciążenia aparatu ruchu, wynikające z zaburzeń w obrębie sąsiadujących stawów (stopa, biodra). Zarówno zaburzenia w obrębie stopy (stopa płasko-koślawa) jak i biodra (przykurcz przywiedzeniowy) zwiększają nacisk na boczną powierzchnię stawu kolanowego (chrząstka nasadowa), przez co wpływają na zahamowanie wzrostu tkanki kostnej oraz pogłębianie innych przyczyn, które predysponują do wystąpienia wady stawów kolanowych, wymienia się:nadwagawiotkość stawowaszybki wzrost dziecka może doprowadzać do nierównomiernego wzrostu kości, a co za tym idzie zaburzonego rozkładu siłObjawy Objawem kolan koślawych jest przede wszystkim przerost kłykcia przyśrodkowego kości udowej, a także ustawienie stawu w przeproście. Kolejną cechą charakterystyczną jest ustawienie podudzi w rotacji wewnętrznej względem kości udowych, co wpływa na zaburzenia w obrębie więzadeł stawu kolanowego (skrócenie więzadła pobocznego strzałkowego, rozciągnięcie więzadła pobocznego piszczelowego).Diagnostyka koślawych kolanDiagnostykę kolan koślawych, oczywiście poza kontrolami u fizjoterapeuty czy lekarza, warto przeprowadzać również samodzielnie w domu. A naprawdę nie jest to skomplikowane, zacząć należy od obserwacji dziecka, zarówno w pozycjach statycznych jak i w trakcie z predysponujące do koślawienia kolan, często stoją w rozkroku, a także lubią siedzieć z kolanami złączonymi i szeroko ustawionymi stopami, tzw. siad “W”Badając dziecko w domu warto wykonać dwa pomiary:w pozycji stojącej, ze złączonymi kolanami, należy zmierzyć odległość pomiędzy kostkami przyśrodkowymi, wykorzystując taśmę centymetrową. Za koślawość fizjologiczną uważa się stan, w którym odległość wynosi 4-5cm, natomiast wynik powyżej 5cm świadczy już o koślawości, rozumianej jako wadzie pozycji stojącej, należy spuścić pion (sznurek z niewielkim obciążeniem na końcu, np. kulka z plasteliny) ze środka rzepki. Przy prawidłowo ustawionej kończynie dolnej, pion powinien padać pomiędzy I a II kością śródstopia. Natomiast w przypadku koślawości kolan pion będzie padał po wewnętrznej stronie nieleczonej koślawości kolan W wyniku utrzymujących się zaburzeń osi kończyny dolnej dochodzi do przewlekłych obciążeń innych stawów kończyny oraz tkanek miękkich. W obrębie stopy dochodzi do wymuszonego koślawienia, co objawia się rotacją pięty na zewnątrz i oparciu całego ciężaru na brzegu przyśrodkowym. Podudzie ustawia się w rotacji wewnętrznej, co jest wynikiem zrotowanego stawu kolanowego. Takie ustawienie rotacyjne przenosi się również na stopę, stwarzając wrażenie wypłaszczenia. Staw kolanowy poza skręceniem do wewnątrz, ustawia się również w przeproście. Zaburzone ustawienie stawów ma bezpośredni wpływ na tkanki miękkie, które ulegają nadmiernemu rozciągnięciu bądź napięciu, dochodzi do utrudnionego ślizgu pomiędzy tkankami, a w konsekwencji dolegliwości bólowych. Zaburzeniom ulegają również więzadła stawu kolanowego, które nie są w stanie spełniać swojej roli stabilizującej (brak stabilizacji -> przeciążenie tkanek miękkich oraz struktur stawowych -> stan zapalny -> dolegliwości bólowe). Koślawe ustawienie stawu kolanowego przenosi się również na staw biodrowy (w postaci przykurczu przywiedzeniowego), a także na stawy kręgosłupa. W przypadku koślawości jednostronnej, bardzo częstym powikłaniem jest skolioza kręgosłupa (boczne skrzywienie).Utrzymująca się wada u dorosłych, przyczynia się do szybszego rozwoju zmian zwyrodnieniowych, zwłaszcza w bocznym przedziale stawu kolanowego. Postępowanie lecznicze Postępowanie w przypadku kolan koślawych obejmuje kilka prostych elementów, które przynoszą bardzo dobre efekty w korekcji wady:odciążenie stawów kolanowych (redukcja wagi, unikanie długiego stania bądź chodzenia)ograniczenie pozycji obciążających przyśrodkowe części stawów kolanowych (pozycja stojąca w rozkroku, siad klęczny ze stopami na zewnątrz –w literę W – siad “W”) ćwiczenia korekcyjne ukierunkowane na redukcję przykurczu przywiedzeniowego w stawie biodrowym oraz na wzmacnianie osłabionych mięśniunikanie aktywności fizycznej obciążających stawy kolanowe (części przyśrodkowe) – jazda na łyżwach/rolkach,specjalistyczne obuwie lub indywidualnie dobrane wkładki ortopedyczne (obcas Thomasa – specjalistyczny obcas wykorzystywany w obuwiu profilaktycznym, mający na celu odciążenie przyśrodkowej części stopy. Podwyższenie części pięty zmienia sposób obciążania stref wzrostowych w kończynie dolnej, zapewniając równomierny przyrost tkanki kostnej.)W przypadkach znacznych zaburzeń osi kończyny (powyżej 20 stopni) oraz w sytuacjach kiedy wada nasila się, zalecana jest interwencja chirurgiczna. Większość metod mających zastosowanie wiąże się z dużą ingerencja i rozległym zabiegiem, niosącym za sobą ryzyko powikłań. Wśród metod wykorzystywanych w leczeniu kolan koślawych wymienia się: 1. Osteotomia – zabieg korygujący, który polega na przecięciu kości i ustawieniu jej w prawidłowej osi. W celu utrzymania nowej pozycji wykorzystuje się śruby bądź blaszki (stabilizacja wewnętrzna) ale także opatrunki gipsowe (stabilizacja zewnętrzna). 2. Hemiepiphysiodeza – zabieg polegający na umieszczeniu wewnątrz stawu śruby mającej na celu odciążenie chrząstki stawowej. Redukcja nadmiernego obciążenia pozwala na prawidłowy wzrost tkanki kostnej. W przypadku koślawości odciążenia wymaga strona boczna stawu kolanowego. Coraz bardziej dostępne stają się zabiegi małoinwazyjne, które umożliwiają dziecku szybszy powrót do sprawności i codziennej aktywności. Wykorzystanie niewielkich płytek, pozwala na kontrolowanie wzrostu chrząstki, bez zbędnej ingerencji w sąsiadujące Katarzyna Kumor, mgr fizjoterapiiCo to są wady postawy – podstawowe zasady ich korekcjiWady kolan – koślawość i szpotawośćCzym jest szpotawość i koślawość kolan? Jak możemy pomóc dziecku z tymi wadami? Przeczytajcie czego powinny wystrzegać się dzieci z wadami ona wówczas, gdy przy złączonych i wyprostowanych kolanach pomiędzy stopami tworzy się odstęp. Koślawe kolana, powodują że kończyny dolne układają się w kształcie litery „ X”. Wada ta częściej występuje u dziewczynek niż u chłopców ze względu na specyficzną budowę miednicy (miednica jest znacznie szersza). Koślawość w głównej mierze obserwuje się u dzieci z obniżonym napięciem mięśniowym. Dziecko z koślawością kolan najczęściej staje w rozkroku, a jego kolana ustawiają się w przeproście. Wpływa to niekorzystnie na obciążenie wewnętrznych brzegów stóp, co prowadzi do można zaobserwować już u dzieci w wieku kolan koślawych mogą być różne między innymi:-szybki wzrost dziecka,-nadwaga, otyłość,-krzywice,-płaskostopie,-obniżenie napięcia mięśniPrzy koślawości kolan dziecko ma chwiejny, niepewny chód. Jest to przyczyną niestabilności stawów oraz osłabienia mięśni i więzadeł. Przy niewielkiej koślawości przeważnie wystarczy nauczyć dziecko w jakiej pozycji powinno przebywać ( w siadzie oraz staniu). Wprowadzane są specjalistyczne ćwiczenia, które pomogą wrócić do prawidłowej pozycji kolan oraz stóp. Głównym celem rehabilitacji jest wzmocnienie osłabionych mięśni oraz rozciągnięcie przykurczonych mięśni i z koślawością kolan powinno wystrzegać się:– długich spacerów,– długiego przebywania w pozycji stojącej,-ćwiczenia w rozkroku,-siedzenia w kształcie litery „W”-dziecko powinno zredukować nadwagę jeśli dla dzieci z koślawością kolan:-siad „po turecku”,-jazda na rowerze,-pływanie,-gimnastyka korekcyjna. Szpotawośćto deformacja przeciwna do koślawości. Szpotawe kolana zniekształcają całe nogi. Mięśnie wewnętrzne strony nóg ulegają skróceniu, natomiast po zewnętrznej stronie ulegają nadmiernemu rozciągnięciu. Kolana szpotawe najczęściej są wynikiem krzywicy ale szpotawość można zaobserwować także u dzieci zdrowych, z nadwagą oraz dzieci które wcześnie zaczęły czym poznać kolano szpotawe?-Jeśli dziecko stoi w pozycji wyprostowanej ze złączonymi stopami i kostkami a kolana nie stykają się ze łączenia się kolan utrzymuje się po 3 roku życia,-w stawach kolanowych występuje przerost,Leczenie szpotawości wymaga odpowiednich ćwiczeń rehabilitacyjnych. Podczas ćwiczeń zwraca się uwagę na wzmocnienie mięśni pośladkowych, ruchy na zewnątrz w stawach biodrowych. Ćwiczenia wykonuje się w pozycjach niskich ( siadzie, leżeniu) by nie obciążać dla dzieci ze szpotawością kolan:-stanie ze skrzyżowanymi nogami,-siad skrzyżny,-siad płotkarski obustronny,-jazda na rowerzeWskazania dla dzieci ze szpotawością kolan:-unikanie przeciążeń w pozycji stojącej,-wkładka (podwyższony obcas po stronie zewnętrznej)Obydwie deformacje, czyli koślawość i szpotawość kolan wpływa na powstawanie wad nie tylko kończyn dolnych. Odnoszą się one również do pogorszenia postawy w obrębie kręgosłupa jak i obręczy ważna jest wczesna diagnoza i wprowadzenie odpowiednio dobranych ćwiczeń do potrzeb dziecka zanim wada się utrwali. Wady te w późniejszym wieku znacznie zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia zmian zwyrodnieniowych stawów kończyn dolnych czego konsekwencją będzie wczesna endoprotezoplastyka stawów kolanowych lub/i szpotawe to dolegliwość, która charakteryzuje się wygięciem kolan w łuk. Uda oraz stopy znajdują się pod sobą, z kolei kolana są w stosunku do nich na zewnątrz, przez co nogi mają kształt litery “O”. Główną ich przyczyną jest krzywica oraz choroba Blounta. Występuje też u dzieci zdrowych z nadwagą, które zbyt wcześnie zaczęły chodzić. Nadwaga ta powoduje, że ciężar ciała staje się zbyt wielkim obciążeniem dla miękkiego kośćca dziecka. Szpotawość kolan może być naturalnym stanem u dzieci do drugiego roku życia (ukształtowały się one w ten sposób jeszcze w łonie matki). W okresie przedszkolnym dochodzi do odwrócenia tego stanu i wygięcia kolan w drugą stronę. Wtedy mają one kształt litery “X”, jednak powinno to ustąpić do 10. roku życia. Jeżeli krzywe kolana utrzymują się u dziecka do okresu pokwitania, wówczas może to wskazywać na patologię. Dziecko ze szpotawością kolan powinno być pod stałą opieką pediatry i szpotawe u dziecka – jak wygląda zapobieganie szpotawości kolan?Kolana szpotawe, które pozostają na całe życie to najczęściej efekt krzywicy. A ta z kolei jest zwykle skutkiem niedoboru witaminy D. Dość rzadko dochodzi do jej niedoboru, gdyż jest nie tylko magazynowana w organizmie, ale także pewna jej ilość jest produkowana w skórze pod wpływem słońca. Wystarczy przebywać w zasięgu promieni słonecznych około 15 minut dziennie. Zawiera ją także tran, różne gatunki ryb, mleko, produkty pełnoziarniste i jajka. Uważa się, że stosowanie chodzików zwiększa ryzyko wykrzywienia się kolan. Dziecko po prostu uczy się chodzić nieprawidłowo. Innym czynnikiem wpływającym negatywnie na obciążenie kolan jest nadwaga u dziecka. Nie można także zbyt wcześnie zachęcać dziecka do chodzenia. Nieprzygotowane do tego kości po prostu się wykrzywią. Krzywe kolana u dziecka do drugiego roku życia nie są powodem do niepokoju, chyba że dziecko utyka, bolą go nogi lub wygięcie kolan nie jest symetryczne. Wtedy wizyta u lekarza jest wskazana. W przypadku krzywych kolan u starszych dzieci, lepiej od razu iść do szpotawe u dziecka – jak przebiega diagnoza i leczenie szpotowatości kolan u dzieci?Pediatra w trakcie rutynowej wizyty kontrolnej ocenia budowę nóżek dziecka. Jeśli coś go zaniepokoi, zaleci wizytę u ortopedy. Oprócz tego każde dziecko, które samodzielnie i sprawnie chodzi, czyli około 2. urodzin, powinno przyjść kontrolę u ortopedy. To on oceni, czy ewentualne zakrzywienie nóg samoistnie się wyprostuje, czy należy przeprowadzić kolejne badania oraz zalecić leczenie. Zwykle rozstrzygające jest badania RTG oraz oznaczenie poziomu witaminy D w krwi. W przypadku podejrzenia wady u dziecka, lekarz przeprowadza również szczegółowy wywiad rodzinny. Może zapytać cię o choroby występujące u bliskich dziecka (szpotawość bywa dziedziczna), ewentualne urazy przy porodzie oraz sposób odżywiania (czy dieta nie jest uboga w witaminę D i wapń). Po postawieniu diagnozy, dziecko ze szpotawością kolan powinno być regularnie kontrolowane przez lekarzy. Zalecane są wizyty zarówno u ortopedy, jak i pediatry. Co kilka miesięcy wykonuje się badania krwi, by oznaczyć poziom witaminy D w organizmie. Poza tym poddawane jest leczeniu w zależności od przyczyny wystąpienia choroby. Zwykle zalecana jest fototerapia, która pobudza wytwarzanie witaminy D przez skórę. Natomiast rodzice, poinstruowani przez kinezjoterapeutów z oddziału ortopedycznego, mogą sami masować dziecku nóżki oraz proponować mu odpowiednie ćwiczenia. Jeśli wada nie ustąpi, konieczne bywa leczenie, np. z wykorzystaniem aparatu ortopedycznego. W skrajnych przypadkach, przeprowadzana jest operacja naprawiająca zniekształconą strukturę kolana. (Zabieg chirurgiczny zwykle jest zalecany przy chorobie Blounta – ustawienie nóg we właściwym położeniu zapobiega trwałemu uszkodzeniu stawów kolanowych kończących się inwalidztwem). W celu umówienia się na konsultację u ortopedy skontaktuj się z placówką Onkolmed Lecznica Onkologiczna pod numerem telefonu: +48222902337Szanowni Pacjenci,Przed zapisem do onkologa bardzo prosimy o dokładne zapoznanie się z zakresem działalności danego lekarza (każdy lekarz onkolog leczy inną część ciała). W przypadku problemu z wyborem właściwego specjalisty onkologa, prosimy o kontakt z Recepcją Onkolmed. Chętnie służymy pomocą. W celu prawidłowego zapisu do specjalisty, przeprowadzamy wywiad z Pacjentem. Mając tę wiedzę łatwiej jest nam zaoferować konkretną pomoc i wybór odpowiedniego względu na długą listę oczekujących w przypadku rezygnacji z wizyty prosimy o wcześniejsze jej odwołanie. Szanujmy się koślawe u dziecka – Magdalena AdaśCzy wiesz, jak wyglądają koślawe kolana? Zastanawiasz się, dlaczego dziecko ma kolana koślawe? Czy wiesz, że koślawe kolana to jeden z etapów rozwojowych kończyn dolnych? Jeśli tak, to do kiedy kolana koślawe są fizjologią? Jak sprawdzić koślawość kolan? Jak ćwiczyć koślawość kolan z dzieckiem? O tym w dzisiejszym to jest koślawość kolan?Kolana koślawe to jedna z wad kończyn dolnych występujących zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Koślawość to zaburzenie osi kończyny dolnej, które powoduje zbliżanie się kolanek do siebie. Wada ta jest łatwa do zaobserwowania, gdyż nóżki dziecka układają się na kształt litery X, gdzie środek to stawy kolanowe. Fizjologiczna koślawość to odchylenie od osi nie większe niż 10-15 stopni lub rozstęp między kostkami wynoszący 4-5 cm. Zazwyczaj koślawości kolan towarzyszy koślawe ustawienie warto zauważyć, że nie zawsze koślawość to powód do obaw. Według statystyk, występuje ona u 65% zdrowych trzylatków Jeśli przeanalizujemy rozwój kończyn dolnych, zauważamy, że koślawość to jeden z etapów ich kolan fizjologiaPewnie już słyszałaś, że koślawość kolan jest fizjologią. Wyjaśnię Ci teraz jak przebiega prawidłowy wzrost kończyn dolnych. Dzięki temu zrozumiesz, że koślawość kolan to nie powód do paniki, a okres w rozwoju 2 u dzieci może występować fizjologiczna szpotawość kolan. Kolanka ustawiają się wtedy na zewnątrz () w stosunku do osi kończyny dolnej. Kolana oddalają się od siebie na tyle, że można między nie włożyć niewielką piłeczkę. Szpotawość jest pozostałością z ułożenia wewnątrzmacicznego oraz wynika z przewagi mięśni prostowników nad 3 oś kończyn dolnych wyrównuje się II. Jednak jest to okres przejściowy, po którym pojawia się fizjologiczna 3 a 6-7 występuje fizjologiczna koślawość kończyn dolnych 7 kończyna dolna osiąga swój ostateczny kształt i dopiero wtedy możemy zaobserwować u dziecka proste nóżki sprawdzić koślawość kolan?Badanie wykonuje się na boso, w krótkich spodenkach i na równej powierzchni. Poproś dziecko, aby przyjęło swobodną pozycję stojącą, z wyprostowanymi stawami kolanowymi. Następnie z wykorzystaniem taśmy krawieckiej lub linijki zmierz odległość między kostkami przyśrodkowymi (po wewnętrznej stronie stóp). Fizjologiczna koślawość to rozstęp między kostkami przyśrodkowymi nie większy niż 4 – 5 cm. Koślawe kolana – ćwiczenia dla dzieciJeżeli zaobserwowałaś u Twojego dziecka niewielką koślawość kolan, możesz ćwiczyć z nim w domu. Pomogą ci w tym poniższe ćwiczenia. Zapamiętaj, małe dzieci nie lubią ćwiczyć i żadne tłumaczenie nie pomoże. Dlatego zadbaj o to, aby koślawe kolana ćwiczyć w formie gier i 5 kolorowych karteczek lub przedmiotów przed dzieckiem wokół jego stópek. Stań za dzieckiem i złap koślawą nóżkę poniżej kolana, utrzymaj ją w prawidłowym, prostym ułożeniu. Poproś dziecko, aby przeniosło nóżkę na niebieski przedmiot, następnie powróciło do ułożenia początkowego. Możesz zachęcić je mówiąc: ,,prawa nóżka leci na niebieską wyspę, następnie wraca do bazy”.ĆwiczenieDziecko siedzi na piętach, między kolankami trzyma piłkę. Za zadanie ma przejść do klęku bez wypuszczenia stoi ze złączonymi stopami. Wykonuje przysiady kierując kolana na siedzi z wyprostowanymi nogami na podłodze. Przed stopami umieszczone zabawki. Zadaniem jest chwycenie zabawki palcami stóp i położenie jej na kolanku nogi siedzi na krzesełku, nogi oparte o podłoże. Połóż swoje ręce na zewnętrznej stronie kolan dziecka, przyłóż opór tak jakbyś chciała zbliżyć kolanka jedno do drugiego. Zadaniem dziecka jest rozszerzanie kolan i przeciwstawianie się Twojemu widzisz koślawość nie jest taka straszna, jak ją malują. W wielu przypadkach możesz poradzić sobie z nią sama. Jeśli jednak odchylenie od normy jest znaczne, skontaktuj się z fizjoterapeutą. Wcześnie podjęte leczenie przywróci prawidłowe ułożenie i pełną sprawność nadzieję, że artykuł był dla Ciebie ciekawy. Jeśli masz do mnie jakieś pytania skontaktuj się ze mną na Fb lub LinkedIn. Następny artykuł już za AdaśSkuteczna fizjoterapia dzieci3000 osób online oglądałoPrawidłowa pielęgnacja niemowląt 1-6 wysłać Ci link do nagraniaWystarczy Twój emailMogę Ci jeszcze jakoś pomóc?Ofertę otrzymasz na emailSzpatowatość kolan- przyczyny, leczenie, rehabilitacjaSzpotawość kolan to obok ich koślawości najczęściej występujące zaburzenie postawy ciała dotyczące kończyn dolnych. O ile koślawość jest zjawiskiem powszechnie rozumianym i wielu rodziców używa tego sformułowania upominając nie prawidłowo poruszające się potomstwo, o tyle szpotawość to słowo, które w słowniku codziennym nie występuje i bardzo często nie do końca jest rozumiane w trakcie diagnozy więcej zdarza się, że szpotawość kolan mylona jest w opinii rodzica czy samego dziecka lub nastolatka z koślawością. Ogólnie przyjęło się, że jeśli ktoś „krzywi” nogi to znaczy, że koślawi. Jaka jest więc różnica? W dużym skrócie, koślawienie kolan to ich ustawienie do środka, a szpotawienie na zewnątrz. Bardziej medycznie, lub jak kto woli anatomicznie, przybliżając problem to szpotawością określamy wadę postawy, w której dochodzi do odchyleń osi uda względem podudzia i utworzenia kąta rozwartego od wewnątrz kończyny. Należy zaznaczyć, że szpotawe ustawienie kolan jest fizjologiczne u dzieci do 2 roku życia (według niektórych doniesień 18 miesiąca), kiedy to przechodzi w szpotawości kolanNa początek należy jasno zaznaczyć, że kolano nie jest niezależną jednostką anatomiczną ale składową całej kończyny dolnej co oznacza, że termin „kolano szpotawe” odnosi się do zmian w obrębie całej kończyny, przede wszystkim stawu biodrowego i stawu skokowego. Każda zmiana ułożenia tych stawów generuje więc zmiany w ustawieniu stawu kolanowego. Jako jedną z przyczyn szpotawości wskazuje się nieprawidłowy kąt szyjkowo-trzonowy (utworzony między szyjką, a trzonem kości udowej). Fizjologiczna wielkość tego kąta to około 127 stopni. Jego zwiększenie może być przyczyną powstania szpotawości kolan, a im większy kąt tym to ryzyko ustawienie stopy można doszukiwać się przyczyn w pogłębionym łuku podłużnym stopy, który bardzo często jest związany ze szpotawym ustawieniem kolan, ciężko jednak ocenić czy powstaje jako skutek takiego ustawienia kończyny czy jest jego przyczyną. Przyczyny wystąpienia tego zaburzenia mogą być związane z układem kostno-stawowym (jak opisano powyżej) ale także nieprawidłowości w obrębie tkanek miękkich mogą przyczyniać się do powstawania wady. Tak dzieje się u sportowców, u których dysbalans mięśniowy generuje koślawe ustawienie kończyny. Przykładem mogą być piłkarze nożni lub jeźdźcy konni (np. kowboje). Skutkiem wszystkich wymienionych źródeł problemu jest „wygięcie” kości piszczelowej na zewnątrz i zmianę ułożenia środka ciężkości kliniczne szpotawego ustawienia kolanNa skutek zmian ułożenia osi kończyny dochodzi często do przeciążenia łąkotek, szczególnie łąkotki przyśrodkowej (ze względu na przeniesienie środka ciężkości w tym kierunku). Pojawia się także zwiększone ryzyko urazów kolana, szczególnie urazów skrętnych z towarzyszącym uszkodzeniem więzadeł. Jak każde nieprawidłowe ustawienie stawu z biegiem czasu dochodzi do szybszego powstawania zmian zwyrodnieniowych w obrębie szpotawości kolanO ile u dzieci próba wdrożenia leczenia zachowawczego w postaci odpowiednich ćwiczeń oraz pracy w obrębie tkanek miękkich (rehabilitacja) może przynosić wymierne efekty, o tyle duża szpotawość występująca u osoby dorosłej powinna być leczona operacyjnie. Istnieją metody terapeutyczne, w myśl których dochodzi do remodelowania kości jednak są to procedury wieloletnie, a co za tym idzie wymienione powyżej negatywne, nieodwracalne zmiany w obrębie kolana mogą znacznie ulec nasileniu. Istnieje bardziej pożądana i mniej inwazyjna forma leczenia jaką jest wszczepienie implantu Atlas, który jest rodzajem „amortyzatora”. Możliwa jest jednak do zastosowania tylko w przypadku osób o szpotawości nie przekraczającej 10 stopni, kiedy jednocześnie pacjent ma nieznacznego stopnia zmiany zwyrodnieniowe. Bardziej inwazyjną formą leczenia operacyjnego jest operacja polegająca na machanicznym przecięciu kości piszczelowej, jej korekta oraz stabilizacja (wysoka osteotomia kości piszczelowej – High Tibial Osteotomy). Forum: Mam z dzieckiem taki problem Pewnie już kiedyś gdzieś był podobny temat, ale nie bardzo mogę teraz przeszukiwać forum, dlatego zapytam. Zauważyłam, że Amelka krzywi do środka lewą stópkę – dosyć mocno krzywi. Cała stopka jest skierowana do wewnątrz, a stawia ją jakby na zewnętrznej krawędzi, pięta ucieka do wewnątrz również. Melka zaczęła chodzić dosyć wcześnie w efekcie tego, że nie raczkowała praktycznie do 10 mca. Chodziła za dwie rączki, później za jedną. Dopiero po skończeniu 10 mcy zaczęła podejmować próby raczkowania. Pierwsze samodzielne kroki postawiła w Wigilię, ale nadal bardziej woli być asekurowana, no i przemieszcza się w końcu sama, raczkując. Niepokoi mnie jednak ta jej stópka i nie wiem za bardzo, czy już powinnam interweniować, czy jeszcze poczekać. Może ortopeda powinien sią tym zająć? Kupiłam jej kapcie całe ze skórki, z taką samą miękką, poddającą się podeszwą. A może powinnam coś twardszego, z wysoką piętą? Czytałam jednak, ze takie obuwie nie jest polecane dla chodzących dzieci… Poradźcie coś, dziewczyny – dzięki.

dziecko krzywi stopę do środka cwiczenia